Blauw monster

We zijn gearriveerd in ons laatste hotel. Van lest best is geen sprake want het hotel doet wat naargeestig aan. Het is geen slechte kamer hoor maar tot nu toe waren de hotels veel gezelliger. Daar komt bij dat we ver van het centrum zitten en dus weer aan de wandel moeten. En dat na een vermoeiende dag met heel veel trappen. De verwende nesten liggen nu nog even voor pampus op bed en gaan vanavond heen naar het stadje wandelen en terug, vermoed ik, met de taxi. We zijn in de meest veilige plaats in Mexico, de plaats waar de vrouwen van de drugsbaronnen wonen. Echt waar, hier is criminaliteit een uitzondering.

Gisteren zijn we vertrokken uit het mooie maar erg drukke hotel. Meestal zijn we de enige toeristen maar die nacht waren er veel groepen met daarmee het nodige vermaak. Zo was er een dansgroep aangerukt die erg hun best deed om het gezellig te maken maar de kudde toeristen had het veel te druk met het in de gaten houden van hun “eigen” tafeltje. Als je ergens wilde gaan zitten, was er paniek in de tent. Ook bij het ontbijt leek het wel zo’n bejaardenoord waar je alleen aan je eigen tafeltje mocht plaatsnemen. Na de observatie van ( en door) de brulapen zijn we naar de oude Maya nederzetting in de buurt van het hotel  gereden. Knappe jongens die Maya’s. Het is ongelooflijk wat voor een prestatie de stedenbouwkundigen hier in de eeuwen voor en kort na onze jaartelling hebben geleverd. Onze gids is een kanjer in het geven van geschiedenisles maar wij zijn niet meer zo van het onthouden. Gelukkig hebben we de plaatjes nog...

Daarna volgde een lange busrit met in het vooruitzicht een geweldige plek voor een geweldige lunch. Dit keer was het ook echt zo. Strand, palmbomen, vis eten en pelikanen trachten te veranderen in fotomodellen. Geen idee hoeveel foto’s er gemaakt zijn van die vogels maar op onze foto’s lijken ze sprekend op meeuwen. Wie weet is het iemand beter gelukt. Gek genoeg heb ik wel vaak een blauw monster op mijn foto’s staan. Dat is zo’n zeldzame menssoort die het voortdurend presteert om vliegensvlug vooraan te staan en voor in de bus te zitten.

Het was al donker toen we eindelijk in ons hotel aankwamen. Een mooi koloniaal gebouw midden in een gezellig stadje. Honger hadden we niet omdat we pas om 16.00 uur geluncht hadden. Daarom besloten we een gebakje te nemen met een kop koffie/ thee. Werkelijk waar, ik kreeg een kwart chocoladetaart die ik dan ook maar voor een kwart opgegeten heb.

Vanmorgen moesten we weer vroeg uit bed. Meestal worden we zo rond 6.30 uur gewekt. Om 7.45 uur een stadswandeling gemaakt en vervolgens naar de volgende Maya nederzetting gereden. Een stad waar in hoogtijdagen zo’ n 10.000 mensen geleefd hebben. Het zijn indrukwekkende pyramides met ieder zo zijn/ haar eigenaardigheden maar allemaal toegerust met veel steile  trappen naar de hemel. Erop is niet zo’n probleem maar eraf is echt en kunst. Van leuningen en liften hadden ze nog geen kaas gegeten. José kijkt het allemaal zo eens aan en zoekt meestal een plekkie in de schaduw.  Het was vandaag 38 graden dus ik weet niet wie van ons twee de gekste is.

De traditionele lunch werd in de aarde bereid en moest opgegraven worden terwijl wij toekeken. Een typische Maya traditie volgens de gids. Inmiddels kennen wij dit fenomeen van vele andere plekken op de aarde maar ja, we hadden weinig keus en het eten was gelukkig best lekker.

Als toetje van de dag hebben we een ritje gemaakt over de begraafplaats. In dit land vol rituelen, gaat men op een mooie manier om met de dood. Voor ons lijkt het misschien wat luguber om de botten na verloop van tijd op te graven en in een potje te stoppen maar eigenlijk is het niet veel anders dan de as is een pot bewaren. Allerzielen wordt hier gevierd met doodbroodjes en suikerschedels. Men gaat picknicken op de begraafplaats en de dag wordt afgesloten met een maaltijd waarbij ook gedekt en opgediend wordt voor de overledenen.. De begraafplaats is kleurig en ligt vol met allerlei voorwerpen ( kranten, frisdrank, voorwerpen) Prima natuurlijk maar Anita zou zeggen: ze kunnen het toch wel een beetje netjes houden......

Het is inmiddels pikdonker en we gaan maar eens op zoek naar en eettentje..